10 (319) 2023
Z numeru październikowego
„Listu do Pani”
Znów powrócił do nas, pełen jesiennych barw, słonecznych dni – październik. Wraz z nim zaś przypłynęły wspomnienia wydarzeń, które kształtowały niegdyś naszą przeszłość, ale i oczekiwania na te wydarzenia, które o naszej przyszłości będą decydować. Oczekiwania nie pozbawione różnych form także naszej aktywności.
Oto 16 października mija 45 lat od wyboru na Stolicę Piotrową kard. Karola Wojtyły, dziś św. Jana Pawła II. To on w sposób istotny wpłynął na przemiany zaistniałe w europejskiej rzeczywistości i jego nadal uznawać możemy za duchowego przewodnika narodów. O tej, nadal budującej świat, misji św. Jana Pawła II pragniemy przypomnieć w niniejszym numerze naszego miesięcznika. Przedstawiciele starszego pokolenia mają jeszcze w pamięci i sercu przemiany, jakie w Polsce i świecie nastąpiły w latach 80. i 90. Minionego wieku – upadek, zdawać by się mogło, trwałego ustroju. Młodsi znają te wydarzenia z podręczników historii i opowieści rodzinnych. Słowo „cud” nadal wydaje się adekwatne do określenia tego, co się wówczas dokonało.
Dla Chrystusa otwierał drzwi całego świata – tytułuje Lidia Dudkiewicz artykuło znaczeniu oddziaływania Papieżana świat, w którym żył (s. 6).W tymże duchu brzmią wypowiedziks. Janusza Chyły i Dobromiły Salikw tekście Gdy myślę: „Jan Paweł II” (s. 4).O przepowiedniach św. Ojca Pio i ks.Dolinda Ruotola dotyczących historycznejroli św. Jana Pawła II pisze prof. WojciechKudyba (s. 8), zwracając też uwagę„na dziejową misję Polski w Europiei świecie”. Warunkiem powodzenia tejmisji, jak wspomniała Matka Boża w wizjiks. Dolinda, jest „zawierzenie Jej swegolosu przez Polskę, okazana przez Polakówcześć Jej Niepokalanemu Sercu”.
Dobrze o tym orędownictwie Matki Bożej sobie przypomnieć i żarliwie Ją o nie prosić, przeżywając obecny czas: jego zagrożenia, niepokoje, napór nieomijających także Polski zjawisk próbujących niszczyć fundamenty, na których przez lata rosła i rozwijała się chrześcijańska Europa. Mamy świadomość konieczności obrony zagrożonych wartości, a więc i rzeczywistości, której były one gwarantem, a także błagania o pomoc Bożą. Ważną podpowiedź daje nam Jolanta Łubkowska w artykule Nowenna Pompejańska. Modlitwa trudna, ale działająca cuda (s. 10) Jaka więc droga przed nami, nie tylko przez październik, ale także przez następne miesiące i lata? Powinniśmy, jeszcze gorliwiej niż dotąd, stawać się ludźmi modlitwy i czynu.
Wkrótce, bo już 15 października będziemy miały okazję wypełnić swój obywatelski obowiązek, biorąc udział w wyborach i odpowiadając na pytania w referendum. Za jakim kształtem Polski się opowiemy? Czy za Polską wierną Bogu, ewangelicznym przesłaniom, patriotycznym tradycjom? Jaką jej wizję przybliży i nasz wrzucony do urny głos?
Czas, który potem nastąpi, nie może, bez względu na wynik wyborów, osłabić naszej aktywności. Jest ona nadal potrzebna Polsce i Kościołowi, którym wierne, kształtować będziemy siebie, swoje rodziny, środowiska, z którymi jesteśmy związane. Niech nam przykładem będą przedstawione w naszym miesięczniku postaci: Jadwigi z Działyńskich Zamoyskiej, o której pisze Beata Bednarz (s. 26 ), i Dominiki Chorosińskiej, którą przedstawia Agnieszka Wolińska-Wójtowicz (s. 29).
W tegorocznym programie duszpasterskim dla rodzin na październik widnieje wskazanie: „Rodzina otwarta na bogactwo życia Kościoła”. Ukryta w nim jest adresowana do każdej z nas zachęta do głębszego włączenia się nie tylko we wspólną rodzinną modlitwę, ale i do pełniejszego udziału w życiu parafialnym, w istniejących przy parafiach wspólnotach.
Jak co roku, 14 października obchodzić będziemy Święto Edukacji Narodowej, czyli Dzień Nauczyciela. To czas serdecznych słów i gestów (także modlitwy) przekazywanych nauczycielom, którym często tak wiele zawdzięczamy, ale i zaproszenie do poważnej refleksji nad programami szkół naszych dzieci, a także nad naszym – rodziców, dziadków – wychowawczym oddziaływaniem w przestrzeni rodzinnego domu.
Ruszajmy więc w październik z różańcem w ręku, budujmy szczęśliwe rodziny, rozkwitajmy w naszym życiu zawodowym i w działaniach w parafii – i bądźmy zawsze pewne, że narzekanie nie umniejszy naszych kłopotów, natomiast zwiększy ich ciężar. A umniejszyć niepokoje mogą przyjęte rady św. Tereski od Dzieciątka Jezus. „O, jak dobry jest dobry Bóg. On dostosowuje doświadczenie do sił, które nam daje” (A 21). I dodaje nam mała święta otuchy, mówiąc: „Trwaj stale w ufności. Niemożliwe, by Bóg na nią nie odpowiedział, bo On zawsze mierzy swą hojność naszą ufnością” (RW 405).
MARIA WILCZEK