10 (309) 2022

Z numeru październikowego

„Listu do Pani”

Różaniec. Bierzemy go do ręki nie tylko w październiku, wiele z nas chwyta go niejeden raz w ciągu dnia. Ale właśnie październik skierowuje nasze myśli tak intensywnie na znaczenie tej modlitwy, prowadzącej w stronę świętości. Różaniec – przedmiot z piękną historią – to nie tylko paciorki, to również coś, co je łączy: mocna nić, sznurek, łańcuszek. Miejmy odwagę odczytać tę symbolikę. Modlitwa i świętość jaśnieją we wspólnocie, a także tworzą wspólnotę.

W tym numerze naszego miesięcznika różańcowy wątek rozwija się szeroko. W ważnym artykule o znaczącym tytule Różaniec ratunkiem dla świata (s. 6) Lidia Dudkiewicz przywołuje wydarzenia z historii zaistniałe jako wynik cudu wymodlonego za wstawiennictwem Matki Bożej, wspomina o wielu wybitnych czcicielach Różańca w Polsce, o wielkim pontyfikacie maryjnym św. Jana Pawła II, jego liście apostolskim Rosarium Virginis Mariae i okolicznościach wprowadzenia do Różańca tajemnic światła. Agnieszka Wolińska-Wójtowicz w artykule Tradycja modlitwy różańcowej w Polsce (s. 8) przypomina, że obok indywidualnejmodlitwy różańcowej istnieje wielowiekowa tradycja tejże modlitwy odmawianej we wspólnocie, i podaje przykłady wspólnot różańcowych, wśród których jedną z największych na świecie jest Jasnogórska Rodzina Różańcowa.

Już od miesiąca trwa rok szkolny, zaczyna się rok akademicki. Dzieci i młodzież toną w swych szkolnouczelnianych obowiązkach, a wielu rodziców – w zatroskaniu, nie tyle wynikami w nauce swych pociech (na to raczej jeszcze za wcześnie), ile ich odejściem od wiary. Porusza ten problem Alina Petrowa-Wasilewicz w artykule Młodzi odchodzą, ale są też powroty (s. 11), w którym komentuje wyniki ankiety opublikowanej przez CBOS. Głęboko niepokojące zjawisko odchodzenia młodych ludzi z Kościoła i przedstawiona analiza przyczyn wymagają skutecznego przeciwdziałania, podejmowanego w znacznie szerszym zakresie w rodzinach. Artykuł Anny Hazuki Kochaj ze wszystkich sił, by twoje dzieci pobiegły za Chrystusem (s. 12) zawiera wiele cennych wskazań dla rodziców.

Mieć swój udział w formowaniu, nawracaniu i wychowaniu młodych to nieustannie formować siebie i klimat domu, w duchu Ewangelii i polskich tradycji patriotycznych i kulturowych. To postępować tak, aby nasze czyny budziły szacunek, zastanawiały, zachwycały, przekonywały, pociągały. Młodzi muszą widzieć nasze ręce oplecione różańcem, ale także rozdające pomoc, wspierające innych, sięgające po ambitne książki rozwijające intelektualnie i duchowo. O owocach kształtowania w tym duchu poprzednich pokoleń, o bezcennej spuściźnie, jaką nam zostawiła epoka romantyzmu, pisze prof. Alicja Omiotek w artykule Dziedzictwo romantyzmu polskiego (s. 18).

Październik to próg jesieni – w tym roku wyjątkowo niespokojnej. Wyjątkowo wzywającej do wspólnej obrony przed niepewnym losem. Nie wiemy, jakie jeszcze zagrożenia i kłopoty przyniesie sąsiedztwo z wojną na Ukrainie. Dlatego tak jak łańcuszek łączy paciorki różańca, tak nas musi łączyć wiara w Boże miłosierdzie, a równocześnie sami musimy stawać się czujni, by w porę okazywać miłosierdzie jedni drugim. To będzie trudne tej jesieni, tej zimy i wiosny. Bardzo trudno sprawiedliwie dzielić niedostatek, bardzo trudno odnajdywać tych, którzy najbardziej potrzebują pomocy, a nie potrafią o nią wołać. Bardzo trudno z uśmiechem świadczyć pomoc w sytuacji za krótkiej kołdry, a szczególnie wtedy, gdy pokrzywdzonego dotknęło zjawisko hikikomori – jak je określił japoński psychiatra Tamaki Saida – o czym pisze dr. n.med. Marek Kośmicki w artykule Cały świat zamknięty we własnym pokoju (s. 34).

I w tej sytuacji bierzmy do ręki różaniec. Nasza Królowa Różańca świętego jest też Wspomożeniem wiernych, Pocieszycielką strapionych, Matką dobrej rady. Podnieśmy więc głowy ku jesiennemu słońcu, zobaczmy jak złoci liście drzew... i dziękujmy Bogu za wszystko, co nas spotyka.

Pamiętajmy też o jasnych punktach październikowego kalendarza. Drugiego października przypada święto Aniołów Stróżów, pod których dobrą opieką jesteśmy. Święta Teresa od Dzieciątka Jezus wita nas już 1 października. Piętnastego zaś – św. Teresa Wielka z Ávili. To ona dała nam piękne wskazanie: Solo Dios basta, które znaczy: Bóg sam wystarcza. Niech nam ono pomoże przejść próby października.

REDAKCJA